Voorafgaand aan het basisschoolschaaktoernooi op 9 november 2022 organiseert ZSG een blok van 6 kennismakingslessen. In een kort tijdsbestek kan de jeugd het schaakspel zo (nog beter) onder de knie krijgen. Een mooie gelegenheid om kennis te maken met onze schaakclub en onze bloeiende jeugdafdeling. Bij de kennismakingslessen zijn vier niveaus. De beginnende schakers leren in een stoomcursus alle regels van het spel. De kinderen die al kunnen schaken worden goede openingszetten en leuke trucjes Lees verder...
Vandaag, zaterdag 24 september, een week na het overlijden van Gijs, vond de afscheidsdienst plaats in de Sionskerk te Zwolle. Door mijn werk kan ik soms een begrafenis of een bruiloft waar ik erg graag heen wil niet bijwonen, en dat was vandaag eigenlijk ook zo. "Gelukkig" had ik vorige week een ongelukje bij de verhuizing en kwam van muziek maken niks terecht.. Het werd een mooi en bitterzoet weerzien met een hoop vrienden van Descartes, wat leidde van de receptie bij het Wokstadion, via het Refter, waar we in Gijs' plaats halve liters Weihenstephaner achteroversloegen ("mét alcohol!" - zie verslag Fred van een tijdje geleden), naar de Gandhi.
Tijdens de dienst vertelde familie De Koning Gans veel familieverhalen, waarbij voor ons zeer herkenbare eigenschappen van Gijs voorbijkwamen. Niet alleen zijn oprechte joviale aanwezigheid, maar ook de taalvirtuoos "Is het antwoord op deze vraag niet 4?" "Klopt, het antwoord is niet vier" - "Wil je koffie of thee?" "Ja. Ik wil koffie of thee" en "Ik ga mijn fiets eens naar huis brengen" en een zeer fanatieke volger van allerlei obscure sporten, met name cricket en snooker.
Geert, sinds jaar en dag de beste vriend van Gijs, was lang aan het woord, en hij vertelde over hun gezamenlijke studietijd, de woning die ze samen deelden, vakanties, enzovoort. Een prachtig relaas. Namens de denksporten waren Harry ten Klooster, de voorzitter, en Arnout Arntz, de voorzitter van Descartes aan het woord. Na afloop overheerste het gevoel dat de relatief korte spreektijd die hiervoor was gereserveerd niet helemaal recht doet aan de sociale rol die Gijs vervulde in beide verenigingen. Ook de vele foto's die werden vertoond toonden een immer lachende Gijs, een echte levensgenieter, vaak met donderdagse of vrijdagse eenheid, maar bijna geen foto's met een schaakbord of een pak kaarten. Daarom, en in aanvulling op mijn schrijven van vorige week, toch nog iets meer persoonlijke herinneringen. Ik moet een jaar of 12 geweest zijn toen ik voor het eerst bij het vermaarde Denksportcentrum binnenliep. Op zoek naar uitdaging in het schaken werd ik lid van ZSG, eerst in de jeugd maar al snel bij de senioren. Zo lang als ik me kan herinneren stond Gijs achter de bar en regelde de interne competitie. In mijn latere middelbare schooljaren was school niet altijd even leuk. Een mooie manier voor afleiding, en soms voor afreageren, was het wekelijkse hoogtepunt: de clubavond bij ZSG. In de jeugdcompetitie speelde ik dan steevast een Yugoslav / Fischer draak partij tegen Joost van Amersfoort, die ook in Stadshagen woonde, en wiens vader ons dan vaak kwam ophalen. En daarna gingen we eens kijken of we die ervaren rotten van de senioren een hak konden zetten. Het Denksportcentrum was toen al helemaal geel gerookt - niet in het minst door de bridgers die er op dinsdag en donderdag zaten, en vaak op zaterdag - en het gebouw "ademde" achterstallig onderhoud. Toch is het een van de meest iconische denksportlocaties waar ik ooit ben geweest, en dankzij de manier waarop Gijs en Anita het runden, ook de meest huiselijke. De schaakclub was een van de weinige plekken waar je er echt onvoorwaardelijk 'bij' hoorde, ongeacht leeftijd of prestaties. De gezamenlijke interesse is wat telt, en wat de basis is voor vriendschap. Op een gegeven moment ging Joost van Amersfoort niet meer elke week naar de club, en toen heb ik met mijn moeder onderhandeld dat ik een bepaalde bus terug zou nemen. Dat lukte meestal, maar niet altijd. Bij een lange partij + analyse, of als het gewoon gezellig was aan de snelschaaktafel, lukte het niet. Of beter gezegd, ik wilde niet. Schaken was immers leuk, veel leuker dan de stapel huiswerk die op me lag te wachten. Dan ging wel eens de vaste telefoon van het denksportcentrum... Ik riep Gijs nog na, terwijl hij naar de keuken snelde: "als het mijn moeder is, ik neem wel de volgende bus!" Vervolgens hoorde ik vanachter de klapdeur "ja, die is nog hier.. het is een héél spannende partij. Ja.. een uur per persoon, maar we begonnen misschien iets later dan acht uur. ... Nee, die bus wordt errrrg lastig, maar de volgende zal die wel halen hoor" tijdens de blitz. Waarvoor dank, Gijs! (en als je meeleest, sorry mam! Ik weet dat je het achteraf niet erg vindt ;) ) Ook ging ik wel eens op zaterdagochtend naar de bibliotheek, toen nog in de Diezerstraat, om bij de afdeling Sport en Spel de bridgeboekjes van Berry Westra in te lezen. Waar die interesse vandaan kwam durf ik eigenlijk niet meer te zeggen, misschien is het wel omdat er bij de bar nog wel eens een spelverdeling lag, of dat er tijdens de derde helft schaken nog even subtiel werd teruggekomen op de eerste helft bridge van de dag ervoor ('wie biedt er nou géén zeven sans, met ZO'N HAND'). In elk geval, ik wilde ineens ook bridge leren. Op weg naar huis, ik weet niet waarom, fietste ik nog even om via het denksportcentrum om te kijken of het open was. Wist ik veel, ik had nog het beeld van het denksportcentrum als ware het een soort winkel/buurtcentrum, wat dan 's avonds geopend is voor verenigingen. Maar zowaar, er was een bridgewedstrijd aan de gang. Waar een 15-jarige bij bridge normaal gesproken vreemd wordt aan- en bijna weggekeken, gold dat niet voor Gijs. Tussen het 'fluiten' door werd ik zo goed als het ging wegwijs gemaakt in het bridge, dronk jus d'orange, at een tosti, keek bij handen en verwonderde me over afspel/tegenspel. Alleen het bieden was nog chocola voor me, want de boekjes van Berry Westra gingen niet veel verder dan de meest standaard conventies. Maar ook dat werd dan, als de gelegenheid er was, door Gijs keurig uitgelegd als ik aan tafel zat te kibitzen. Het moet rond 2015 geweest zijn dat ik liet vallen ook wel eens "echt" te willen leren bridgen. Nou! zei Gijs, dan gaan we jou toch leren bridgen. Hup, op de dinsdagavond onder de hoede van o.a. Gijs, Peter en Marga Linssen, G.J. Rosebeek en anderen veegden we op een gegeven moment die dinsdag van tafel, waarna we het eens op de donderdag gingen proberen. Zeker 5 jaar heb ik met Gijs een partnership gevormd voor de donderdagavond, en een enkele cafédrive. Met heel veel plezier, kan ik wel zeggen. Vanwege de verhuizing naar Wolvega en andere verplichtingen heb ik noodgedwongen tijdelijk een punt achter het bridgen gezet (Gijs zou zeggen: een puntkomma) en daarmee ook het partnership voor de donderdagavond. Zijn totaal onverwachte overlijden betekent dat ik eind juni mijn laatste hand met Gijs moet hebben gespeeld. Eeuwig zonde. Ik zag er erg naar uit om nog eens een cafédrive met Gijs te kaarten, of een avondje invallen in de interne. Het heeft niet zo mogen zijn. Een verhaal dat niet mag ontbreken in de herinneringen is dit artikel over het Denksportcentrum Zwolle, en de rol van Gijs daarin. http://ernstfriedrich.blogspot.com/2014/04/anita-van-dalen-en-gijs-de-koning-gans.html
Ferdinand
Geert, sinds jaar en dag de beste vriend van Gijs, was lang aan het woord, en hij vertelde over hun gezamenlijke studietijd, de woning die ze samen deelden, vakanties, enzovoort. Een prachtig relaas. Namens de denksporten waren Harry ten Klooster, de voorzitter, en Arnout Arntz, de voorzitter van Descartes aan het woord. Na afloop overheerste het gevoel dat de relatief korte spreektijd die hiervoor was gereserveerd niet helemaal recht doet aan de sociale rol die Gijs vervulde in beide verenigingen. Ook de vele foto's die werden vertoond toonden een immer lachende Gijs, een echte levensgenieter, vaak met donderdagse of vrijdagse eenheid, maar bijna geen foto's met een schaakbord of een pak kaarten. Daarom, en in aanvulling op mijn schrijven van vorige week, toch nog iets meer persoonlijke herinneringen. Ik moet een jaar of 12 geweest zijn toen ik voor het eerst bij het vermaarde Denksportcentrum binnenliep. Op zoek naar uitdaging in het schaken werd ik lid van ZSG, eerst in de jeugd maar al snel bij de senioren. Zo lang als ik me kan herinneren stond Gijs achter de bar en regelde de interne competitie. In mijn latere middelbare schooljaren was school niet altijd even leuk. Een mooie manier voor afleiding, en soms voor afreageren, was het wekelijkse hoogtepunt: de clubavond bij ZSG. In de jeugdcompetitie speelde ik dan steevast een Yugoslav / Fischer draak partij tegen Joost van Amersfoort, die ook in Stadshagen woonde, en wiens vader ons dan vaak kwam ophalen. En daarna gingen we eens kijken of we die ervaren rotten van de senioren een hak konden zetten. Het Denksportcentrum was toen al helemaal geel gerookt - niet in het minst door de bridgers die er op dinsdag en donderdag zaten, en vaak op zaterdag - en het gebouw "ademde" achterstallig onderhoud. Toch is het een van de meest iconische denksportlocaties waar ik ooit ben geweest, en dankzij de manier waarop Gijs en Anita het runden, ook de meest huiselijke. De schaakclub was een van de weinige plekken waar je er echt onvoorwaardelijk 'bij' hoorde, ongeacht leeftijd of prestaties. De gezamenlijke interesse is wat telt, en wat de basis is voor vriendschap. Op een gegeven moment ging Joost van Amersfoort niet meer elke week naar de club, en toen heb ik met mijn moeder onderhandeld dat ik een bepaalde bus terug zou nemen. Dat lukte meestal, maar niet altijd. Bij een lange partij + analyse, of als het gewoon gezellig was aan de snelschaaktafel, lukte het niet. Of beter gezegd, ik wilde niet. Schaken was immers leuk, veel leuker dan de stapel huiswerk die op me lag te wachten. Dan ging wel eens de vaste telefoon van het denksportcentrum... Ik riep Gijs nog na, terwijl hij naar de keuken snelde: "als het mijn moeder is, ik neem wel de volgende bus!" Vervolgens hoorde ik vanachter de klapdeur "ja, die is nog hier.. het is een héél spannende partij. Ja.. een uur per persoon, maar we begonnen misschien iets later dan acht uur. ... Nee, die bus wordt errrrg lastig, maar de volgende zal die wel halen hoor" tijdens de blitz. Waarvoor dank, Gijs! (en als je meeleest, sorry mam! Ik weet dat je het achteraf niet erg vindt ;) ) Ook ging ik wel eens op zaterdagochtend naar de bibliotheek, toen nog in de Diezerstraat, om bij de afdeling Sport en Spel de bridgeboekjes van Berry Westra in te lezen. Waar die interesse vandaan kwam durf ik eigenlijk niet meer te zeggen, misschien is het wel omdat er bij de bar nog wel eens een spelverdeling lag, of dat er tijdens de derde helft schaken nog even subtiel werd teruggekomen op de eerste helft bridge van de dag ervoor ('wie biedt er nou géén zeven sans, met ZO'N HAND'). In elk geval, ik wilde ineens ook bridge leren. Op weg naar huis, ik weet niet waarom, fietste ik nog even om via het denksportcentrum om te kijken of het open was. Wist ik veel, ik had nog het beeld van het denksportcentrum als ware het een soort winkel/buurtcentrum, wat dan 's avonds geopend is voor verenigingen. Maar zowaar, er was een bridgewedstrijd aan de gang. Waar een 15-jarige bij bridge normaal gesproken vreemd wordt aan- en bijna weggekeken, gold dat niet voor Gijs. Tussen het 'fluiten' door werd ik zo goed als het ging wegwijs gemaakt in het bridge, dronk jus d'orange, at een tosti, keek bij handen en verwonderde me over afspel/tegenspel. Alleen het bieden was nog chocola voor me, want de boekjes van Berry Westra gingen niet veel verder dan de meest standaard conventies. Maar ook dat werd dan, als de gelegenheid er was, door Gijs keurig uitgelegd als ik aan tafel zat te kibitzen. Het moet rond 2015 geweest zijn dat ik liet vallen ook wel eens "echt" te willen leren bridgen. Nou! zei Gijs, dan gaan we jou toch leren bridgen. Hup, op de dinsdagavond onder de hoede van o.a. Gijs, Peter en Marga Linssen, G.J. Rosebeek en anderen veegden we op een gegeven moment die dinsdag van tafel, waarna we het eens op de donderdag gingen proberen. Zeker 5 jaar heb ik met Gijs een partnership gevormd voor de donderdagavond, en een enkele cafédrive. Met heel veel plezier, kan ik wel zeggen. Vanwege de verhuizing naar Wolvega en andere verplichtingen heb ik noodgedwongen tijdelijk een punt achter het bridgen gezet (Gijs zou zeggen: een puntkomma) en daarmee ook het partnership voor de donderdagavond. Zijn totaal onverwachte overlijden betekent dat ik eind juni mijn laatste hand met Gijs moet hebben gespeeld. Eeuwig zonde. Ik zag er erg naar uit om nog eens een cafédrive met Gijs te kaarten, of een avondje invallen in de interne. Het heeft niet zo mogen zijn. Een verhaal dat niet mag ontbreken in de herinneringen is dit artikel over het Denksportcentrum Zwolle, en de rol van Gijs daarin. http://ernstfriedrich.blogspot.com/2014/04/anita-van-dalen-en-gijs-de-koning-gans.html
Ferdinand
Het was in de tweede helft van de jaren 90 dat ik weer af en toe langskwam bij ZSG als herintredend schaker. De club speelde toen regulier op dinsdag met op vrijdag een tweede avond in De Enk. Daar maakte ik kennis met Gijs. Hij was de wedstrijdleider en leidde de avonden daar in goede en goedgemutste banen. Een toegankelijke kerel die wel joviaal was en hij speelde toen al de Aljechin verdediging. Ook had hij een ruim assortiment aan gespreksonderwerpen in de aanbieding. Lees verder...
Begin jaren negentig van de vorige eeuw keerde ik (na een verblijf in het westen des lands) terug naar het Zwolse waar ik als student een korte, maar plezierige tijd had doorgebracht. Ik woonde enkele maanden aan het Assendorperplein. Terug in Zwolle betrok ik al snel een woning aan de Bloemstraat en de gang naar de nieuwe De Enk, waar toen net de Zwolsche Schaakclub was neergestreken, was snel gemaakt. De eerste die ik de (stevige) hand drukte was de intern competitieleider Gijs de Koning Gans. Lees verder...
Vanwege de coronamaatregelen in december 2021, was het eremetaal van de jeugdcompetitie najaar 2021 niet uitgereikt. Dat werd vrijdag 10 juni goedgemaakt. Tegelijk werden de medailles van voorjaar 2022 omgehangen.
De erepodia van de leerlingen van het voortgezet onderwijs en de leerlingen van het basisonderwijs kregen een beker. Die podia zagen er als volgt uit:
Jeugdcompetitie voorjaar 2022
Voortgezet onderwijs
N Lees verder...
Op vrijdagavond (middag bijna) moest er een SOS delegatie naar de slotronde HKA in Groesbeek. Nadat de afwezige roerganger de vertrektijd van 18.15 doorgaf bleek dit een stuk verder weg te liggen dan aanvankelijk gedacht. Met de nodige avonturen onderweg (Hells Angel achtervolging, vluchten door Duitsland) kwamen we op tijd aan op de locatie alwaar Huub Blom de organisatie voor zijn rekening nam. Koningswaal (die nog twee wedstrijden moet inhalen) was onze tegenstander.
Dan de opstell Lees verder...
Dan de opstell Lees verder...
(waarschuwing voor de lezer: onderstaande is voor ongeveer 5 % een wedstrijdverslag)
Katalysator van dit verslag is de wedstrijd ZSG 2 (Das Boot) tegen ASV 5 in de klasse 5 B van de KNSB-competitie, gespeeld op 2 april 2022 in De Terp, maar voor dit verslag is dit, zoals vermeld, het randgebeuren. Lees verder...
Katalysator van dit verslag is de wedstrijd ZSG 2 (Das Boot) tegen ASV 5 in de klasse 5 B van de KNSB-competitie, gespeeld op 2 april 2022 in De Terp, maar voor dit verslag is dit, zoals vermeld, het randgebeuren. Lees verder...
Een gambietspeler pur sang. Jänisch gambiet: 1. e4 e5 2. Pf3 Pc6 3. Lb5 f5. Maar ook, zoals een lid kundig opmerkte: 1. e4 c5 2. Pf3 d6 3. d4 cd4 4. Dd4: Zó herkenbaar in ons aller herinnering! Heel bijzonder.
Enkele dagen terug onving ik het droevige bericht dat ons oud (bestuurs)lid Willy Wubs is overleden. Begin jaren ’90 nam Willy de interne competitiezaken waar. Hij voegde daar steevast aan toe: “ad interim”. Het duurde twee jaar en maar al te graag gaf hij het stokje over aan Gijs Lees verder...
Coronaschaak
Harry ten Klooster
“Deze kiezer weet het al, of toch niet. 'Wel dus! Snap je? Niet waarom. Wel. Niet.” Na het beluisteren van de zoveelste persconferentie van Rutte & De Jonge, vrijdag 26 november jl, sprak een op straat aangesproken landgenoot deze onthutsende woorden. Hoe exemplarisch was zijn reactie op de nieuwsmededelingen, voor de de middenstand, voor de amateursport in het algemeen en de schaaksport in het bijzonder. Maaaarrrrr ... de maatregelen gaan pas zondag 28 Lees verder...
Restart
Door Harry ten Klooster
Ons oud lid DZ schreef eens een verslag van een schaakwedstijd waarin de verkoudheid meer woorden los maakte dan zijn gespeelde (en verloren) schaakpartij. De ene grafzet na de andere werd met veel gesnotter becommentarieerd. Een mooi kort verhaal dat ergens in de bestanden van De Spion moet hebben gestaan. Waarom dit intro? Lees verder...